Bir an durup hey şeyi etrafımızdan kaldırsak ne olur?

Binaları, arabaları, hayvanları, insanları, kendimizi ve dünyayı kaldırsak..

Geriye ne kalır?

Pek çok şey …
Yaşamımızdaki her şey kadar gerçek olan, Kosmos’un kumaşını oluşturan aslolan her şey kalır geriye..

Gökyüzünün kapılarını aralamak için bir anahtar lazımdı bize bundan asırlar önce.
‘Usturlap’ işte bu anahtardı.
'Yıldız Tutan' demekti anlamca.
Hem pusulamız, hem hesap makinamız hemde yıldız tutanımız oldu, yolumuzu aydınlattı..

Gösterdi ki bize,
Kozmos, bizim de parçaları olduğumuz büyük, canlı bir bedendir.
Güneş, titreşimlerini damarlarımızda hissettiğimiz büyük bir kalptir.
Ay, büyük bir sinir merkezidir.
Satürn’ün veya Venüs’ün üzerimizdeki etkileri kim bilir nelerdir..
Bu yaşamsal güç sürekli dalgalar halinde yayılarak bizlere dokunuyor ve bizi biz yapıyor.
Hatırlatıyor,
Biz olsak da olmasak da Evren hep burada.

Evrenden aldığımız ilhamı resmettik.
Biraz tüm varlık alemi içinde bir ince insan olduğumuzu hatırlatmak,
Biraz da evrene, varlığımızdan renkler katmayı kendimize hatırlatmak için..